Het Bailkal meer en Moskou
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeroen en Sandra
13 Augustus 2007 | Rusland, Moskou
Rusland binnenkomen was nog niet zo makkelijk. Aan de grens tussen Mongolie en Siberie doen ze alle handelingen nog met een zorgvuldigheid alsof de koude oorlog nog bestaat. Om vijf uur s'ochtends worden we gewekt omdat we bij de mongoolse grensovergang zijn. Om half vier s'middags vertrekken we van de russische grensovergang eindelijk richting Irkutsk.
Al die uren in de trein was het erg heet. Op een aantal momenten mocht je de trein uit. Maar heel veel uren ook niet. Daar wordt op toegezien door de provoditas, (de treinstewardessen). Deze pittige russische dames zijn van het type streng maar rechtvaardig. Ze houden van regel, orde en netheid. Als je het te laat maakt sturen ze je zelfs naar bed.
Maar een beetje glimlachen en een paar nieuw aangeleerde russische woorden brengt ze vaak in goede stemming. Na het heeeeeel lief te hebben gevraagd (zeg maar gesmeekt) heeft ze zelfs bij de soldaten geregeld dat Sandra er uit mocht om te plassen. En daar ben je na al die uren heel erg dankbaar voor!
In Irkutsk worden we opgehaald en naar een piepklein dorpje (600 inwoners) aan het Baikal meer gebracht. Het is er echt het Rusland zoals je je dat voorstelt. Kleurrijke houten huisjes, vrouwen met hoofddoekjes en bloemetjes jurken, oude Lada's, groen en heel veel bomen.
Het meer is prachtig. Het is het grootste zoetwatermeer van de wereld. De inhoud van het meer is zo enorm omdat het zo diep is, wel 1600 meter. Je kunt er prachtig wandelen en mountainbiken.
We hadden er ook prima weer voor. Hoewel je je misschien bij Siberie wat anders voorstelt. Het is dan ook maar drie maanden van het jaar redelijk weer. Van oktober tot en met maart sneeuwt het en is min 40 graden niet ongebruikelijk. Het meer is dan bevroren en er liggen dikke pakken sneeuw.
Niet echt een heel bewoonbaar klimaat dus. Toch heeft de Irkutsk regio een heel gemengde bevolking. Allereerst de oorspronkelijk bewoners de Baykut. Deze mensen lijken verdacht veel op de Mongolen, wat te maken heeft met de genen die Dhengis Khan en zijn mijn mannen hebben achtergelaten. Daarnaast zijn er veel afstammelingen van de mensen die in de goelags hebben gezeten. En afstammelingen van de pioniers die hier kwamen om te handelen in huiden en hout.
We sliepen in het huis van Tamara. Een echte russchische in omvang, kapsel en jurk keuze. Ze kan fantastisch koken en had een heerlijke banja. Dit is een soort sauna met wasgelegenheid. Het is de tradionele manier van wassen.
De voorouders van Svetlana, onze gids, waren handelaren uit griekenland. Maar ze benadrukte dat dat er allemaal niet toe deed hier. Sinds de soviet tijd is iedereen gelijk.
Ze wist ons veel te vertellen over de politieke veranderingen. Ze kan zich nog goed herrinneren dat ze na een tijd van radio stilte vanuit Moskou ineens te horen kregen dat de Soviet Unie niet meer bestond, dat ze geen vlag meer hadden en geen volkslied. Ze vindt dat zelf overduidelijk nog steeds jammer.
Poetin is zo populair in dit soort plaatsen omdat hij mensen het gevoel geeft dat zijn beleid een bepaalde richting uit gaat. Dat ze iets op kunnen bouwen. Dit in tegenstelling tot alle onzekerheden onder Gorbatsjov en Jetsin. De omwentelingen hebben nogal wat betekent in dit dorpje. Natuurlijk kregen ze meer vrijheden maar ook meer onzekerheden. Ze hadden een grote fabriek die werd gesloten. De mensen hadden er geen toekomst meer. De helft is vertrokken. De mensen die zijn gebleven hopen leven van de landbouw of van het opkomend toerisme.
Al wodka drinkend en verder discusierend over politiek en mafia realiseren we ons dat we weer op een bijzondere plek zijn beland. Siberie, Rusland. Niet zo heel lang geleden waren dit onbereikbare gebieden achter het ijzeren gordijn.
Op de weg terug naar de trein doen we nog een rondje Irkutsk. een bijzonder charmante stad.
De treinreis van Irkutsk naar Moskou duurt maar liefst 77 uur, drie nachten, vier dagen. De omgeving is fantastisch. Rusland trekt aan ons voorbij. Groen, veel bomen en veel houten huizen. De sfeer is gezellig in de trein. Maar hoe je het ook draait of keert na 4 dagen maakt het eigenlijk niet zoveel meer uit waar je uitstapt. Je bent er dan echt wel klaar mee.
Maar Moskou maakt alles goed. Het is echt super hier. Ondanks dat we vrij laat aankomen duiken we gelijk de metro in richting het Rode plein.
Ik weet niet wat we hadden verwacht maar niet dit. Op het plein hangt een hele relaxte sfeer. Het is een mooie zomer avond en mensen flaneren langs de prachtige gebouwen. Iedereen is op zijn mooist. De mode bestaat hier uit te kleine jurkjes, bij voorkeur met tijgerprint en hoge naaldhakken. De kapsels zijn niet Russisch geverfd en getoupeerd maar a la Paris Hilton. In de etalages preiken de grote merken. Bij de Mac Donalds staat en rij tot buiten de deur.Moskou is duidelijk een ander Rusland als wat we tot nu toe hebben gezien.
Moskou staat bol van geschiedenis. Gisteren hadden we een hele dag om de highlights te bezoeken. Zoals de Armory. In dit museum staan alle mooie pronkstukken van de tsarenfamilies. Nou en die hielden wel van een beetje bling bling. We waren verrast hoe ongelovelijk veel er bewaard is gebleven als je bedenkt dat de laatste familie is uitgemoord.
Natuurlijk zijn we ook in Kremlin geweest. Het bestaat eigenlijk uit meerdere gebouwen. Je kunt de oude katherdraal en paleizen bezichtigen. De huidige regeringsgebouwen natuurlijk niet. Maar je kunt er wel heel dichtbij komen.
De allermooiste en ook beroemste kathedraal staat buiten de muren van het Kremlin. Het is de St Basil. Gebouwd door Ivan de Verschrikkelijke. Het lijkt een beetje op een soort suikertaart met al die kleurrijke torentjes. Binnen zijn allemaal kleine kappeletjes. De akoestiek is fantastisch. Wanneer vijf mannen beginnen te zingen lijkt het alsof er een heel koor staat. Kippenvel.
We slenteren door de straten van Moskou. We genieten van de prachtige zomerdag. Net als veel Moskovieten. Op hun vrije zondag nemen ze het ervan. In het Aleksandrovsky park is het super druk. De vijvers en fonteinen worden gebruikt voor waterpret. Er wordt muziek gemaakt, gedanst en gegeten en gedronken op het gras. Wij sluiten ons bij hun aan.
Op de weg terug naar het hotel doen we een extra rondje met de metro. De metro van Moskou is beroemd om zijn prachtige stations.
En dat was het dan voor Moskou. Voor Rusland. Voor onze hele reis. Nog een paar uurtjes en dan zitten we in de lucht. Terug naar Nederland. Terug naar familie en vrienden. Terug naar Storm. Daar kijken we naar uit.
Maar ook terug naar een land waar we geen zomer kennen (14 graden zagen we op nu.nl), en waar iemand serieus durft te beweren dat de Koran verboden moet worden.
Dit was ons laatste reisverslag. Het was begonnen als een dagboek, als een manier om familie en vrienden op de hoogte te houden. Maar al reizend kregen we steeds meer lezers. Dank jullie wel voor alle leuke reacties. We vinden dat echt fantastisch!
Zo en nu de rugzak inpakken!
Groetjes
Jeroen en Sandra
Al die uren in de trein was het erg heet. Op een aantal momenten mocht je de trein uit. Maar heel veel uren ook niet. Daar wordt op toegezien door de provoditas, (de treinstewardessen). Deze pittige russische dames zijn van het type streng maar rechtvaardig. Ze houden van regel, orde en netheid. Als je het te laat maakt sturen ze je zelfs naar bed.
Maar een beetje glimlachen en een paar nieuw aangeleerde russische woorden brengt ze vaak in goede stemming. Na het heeeeeel lief te hebben gevraagd (zeg maar gesmeekt) heeft ze zelfs bij de soldaten geregeld dat Sandra er uit mocht om te plassen. En daar ben je na al die uren heel erg dankbaar voor!
In Irkutsk worden we opgehaald en naar een piepklein dorpje (600 inwoners) aan het Baikal meer gebracht. Het is er echt het Rusland zoals je je dat voorstelt. Kleurrijke houten huisjes, vrouwen met hoofddoekjes en bloemetjes jurken, oude Lada's, groen en heel veel bomen.
Het meer is prachtig. Het is het grootste zoetwatermeer van de wereld. De inhoud van het meer is zo enorm omdat het zo diep is, wel 1600 meter. Je kunt er prachtig wandelen en mountainbiken.
We hadden er ook prima weer voor. Hoewel je je misschien bij Siberie wat anders voorstelt. Het is dan ook maar drie maanden van het jaar redelijk weer. Van oktober tot en met maart sneeuwt het en is min 40 graden niet ongebruikelijk. Het meer is dan bevroren en er liggen dikke pakken sneeuw.
Niet echt een heel bewoonbaar klimaat dus. Toch heeft de Irkutsk regio een heel gemengde bevolking. Allereerst de oorspronkelijk bewoners de Baykut. Deze mensen lijken verdacht veel op de Mongolen, wat te maken heeft met de genen die Dhengis Khan en zijn mijn mannen hebben achtergelaten. Daarnaast zijn er veel afstammelingen van de mensen die in de goelags hebben gezeten. En afstammelingen van de pioniers die hier kwamen om te handelen in huiden en hout.
We sliepen in het huis van Tamara. Een echte russchische in omvang, kapsel en jurk keuze. Ze kan fantastisch koken en had een heerlijke banja. Dit is een soort sauna met wasgelegenheid. Het is de tradionele manier van wassen.
De voorouders van Svetlana, onze gids, waren handelaren uit griekenland. Maar ze benadrukte dat dat er allemaal niet toe deed hier. Sinds de soviet tijd is iedereen gelijk.
Ze wist ons veel te vertellen over de politieke veranderingen. Ze kan zich nog goed herrinneren dat ze na een tijd van radio stilte vanuit Moskou ineens te horen kregen dat de Soviet Unie niet meer bestond, dat ze geen vlag meer hadden en geen volkslied. Ze vindt dat zelf overduidelijk nog steeds jammer.
Poetin is zo populair in dit soort plaatsen omdat hij mensen het gevoel geeft dat zijn beleid een bepaalde richting uit gaat. Dat ze iets op kunnen bouwen. Dit in tegenstelling tot alle onzekerheden onder Gorbatsjov en Jetsin. De omwentelingen hebben nogal wat betekent in dit dorpje. Natuurlijk kregen ze meer vrijheden maar ook meer onzekerheden. Ze hadden een grote fabriek die werd gesloten. De mensen hadden er geen toekomst meer. De helft is vertrokken. De mensen die zijn gebleven hopen leven van de landbouw of van het opkomend toerisme.
Al wodka drinkend en verder discusierend over politiek en mafia realiseren we ons dat we weer op een bijzondere plek zijn beland. Siberie, Rusland. Niet zo heel lang geleden waren dit onbereikbare gebieden achter het ijzeren gordijn.
Op de weg terug naar de trein doen we nog een rondje Irkutsk. een bijzonder charmante stad.
De treinreis van Irkutsk naar Moskou duurt maar liefst 77 uur, drie nachten, vier dagen. De omgeving is fantastisch. Rusland trekt aan ons voorbij. Groen, veel bomen en veel houten huizen. De sfeer is gezellig in de trein. Maar hoe je het ook draait of keert na 4 dagen maakt het eigenlijk niet zoveel meer uit waar je uitstapt. Je bent er dan echt wel klaar mee.
Maar Moskou maakt alles goed. Het is echt super hier. Ondanks dat we vrij laat aankomen duiken we gelijk de metro in richting het Rode plein.
Ik weet niet wat we hadden verwacht maar niet dit. Op het plein hangt een hele relaxte sfeer. Het is een mooie zomer avond en mensen flaneren langs de prachtige gebouwen. Iedereen is op zijn mooist. De mode bestaat hier uit te kleine jurkjes, bij voorkeur met tijgerprint en hoge naaldhakken. De kapsels zijn niet Russisch geverfd en getoupeerd maar a la Paris Hilton. In de etalages preiken de grote merken. Bij de Mac Donalds staat en rij tot buiten de deur.Moskou is duidelijk een ander Rusland als wat we tot nu toe hebben gezien.
Moskou staat bol van geschiedenis. Gisteren hadden we een hele dag om de highlights te bezoeken. Zoals de Armory. In dit museum staan alle mooie pronkstukken van de tsarenfamilies. Nou en die hielden wel van een beetje bling bling. We waren verrast hoe ongelovelijk veel er bewaard is gebleven als je bedenkt dat de laatste familie is uitgemoord.
Natuurlijk zijn we ook in Kremlin geweest. Het bestaat eigenlijk uit meerdere gebouwen. Je kunt de oude katherdraal en paleizen bezichtigen. De huidige regeringsgebouwen natuurlijk niet. Maar je kunt er wel heel dichtbij komen.
De allermooiste en ook beroemste kathedraal staat buiten de muren van het Kremlin. Het is de St Basil. Gebouwd door Ivan de Verschrikkelijke. Het lijkt een beetje op een soort suikertaart met al die kleurrijke torentjes. Binnen zijn allemaal kleine kappeletjes. De akoestiek is fantastisch. Wanneer vijf mannen beginnen te zingen lijkt het alsof er een heel koor staat. Kippenvel.
We slenteren door de straten van Moskou. We genieten van de prachtige zomerdag. Net als veel Moskovieten. Op hun vrije zondag nemen ze het ervan. In het Aleksandrovsky park is het super druk. De vijvers en fonteinen worden gebruikt voor waterpret. Er wordt muziek gemaakt, gedanst en gegeten en gedronken op het gras. Wij sluiten ons bij hun aan.
Op de weg terug naar het hotel doen we een extra rondje met de metro. De metro van Moskou is beroemd om zijn prachtige stations.
En dat was het dan voor Moskou. Voor Rusland. Voor onze hele reis. Nog een paar uurtjes en dan zitten we in de lucht. Terug naar Nederland. Terug naar familie en vrienden. Terug naar Storm. Daar kijken we naar uit.
Maar ook terug naar een land waar we geen zomer kennen (14 graden zagen we op nu.nl), en waar iemand serieus durft te beweren dat de Koran verboden moet worden.
Dit was ons laatste reisverslag. Het was begonnen als een dagboek, als een manier om familie en vrienden op de hoogte te houden. Maar al reizend kregen we steeds meer lezers. Dank jullie wel voor alle leuke reacties. We vinden dat echt fantastisch!
Zo en nu de rugzak inpakken!
Groetjes
Jeroen en Sandra
-
13 Augustus 2007 - 05:30
Mirjan:
Heb genoten van jullie verhalen! De terugvlucht wordt een makkie na alle andere ervaringen.
Hele goede thuiskomst, en we spreken elkaar later nog eens, hoop ik!
Groetjes, Mirjan -
13 Augustus 2007 - 07:34
Martine:
Leuk om te lezen dat jullie in Moskou ongeveer dezelfde dingen bezocht hebben als wij. Het is echt een mooie stad en niet eens zo ver hier vandaan.
Als het goed is zijn jullie inmiddels onderweg, wij hebben het draaiboek klaarliggen om (dit keer) op tijd op Schiphol te zijn. We hebben 100x geoefend maar de jongens zeggen nog steeds geen Sandra en Jeroen. Dat mogen jullie ze dan zelf gaan leren. Tot vanavond! -
13 Augustus 2007 - 09:30
Paul Holle:
Welkom thuis -
13 Augustus 2007 - 10:17
Rinus En Annie:
Een wereldreis was een droom van jullie. Wij hebben door jullie verhalen en foto,s meegenoten en ja het een droomreis geworden. Een geweldige ervaring waar jullie de rest van je leven veel aan zullen hebben.
Ja jullie kunnen het nu beter overzien als de meesten van ons. Nederland is eigenlijk een heel bijzonder land waar de meerderheid denkt dat onze cultuur "normaal" is. Misschien zouden onze volksvertegenwoordigers ook met een rugzak rond moeten trekken voordat ze zich profileren als onze vertegenwoordigers.
Jullie komen gezond terug.... Gelukkig !!
Welkom in ons huis, het is nu ook jullie huis.
-
13 Augustus 2007 - 14:52
Carola:
Waarschijnlijk hangen jullie nu in de lucht. Een raar gevoel, denk ik, na zo'n jaar. Wat al meer mensen hier schrijven: we hebben volop mee kunnen leven en mee kunnen genieten.
Tot snel! -
14 Augustus 2007 - 07:41
Sanne (EZ):
Fijne terugvlucht. Superleuk om jullie te volgen via internet. Wel weer vreemd om straks weer in NL te zijn...
Alvast welkom thuis!
groetjes Sanne -
14 Augustus 2007 - 10:36
Roy:
welkom in Holland! Niet vergeten om: - te klagen over de NS, - te klagen over het weer, - te klagen over de 'Hoge Heren in Den Haag', - voor een dubbeltje op de eerste rang te willen zitten, - met het vingertje te willen wijzen, - lekker te shoppen bij de Appie... en: weer veel vrijheid te hebben om te zeggen en te doen wat je wilt! -
18 Augustus 2007 - 14:11
Bendert En Suus:
Jullie hebben een fantastische reis gemaakt, natuurlijk hebben wij de berichten gelezen en de foto's bekeken (sinds wanneer kunnen de video's eigenlijk). Geniet van de terugkomst, een goede reis!!
X Bendert en Suus -
22 Augustus 2007 - 13:47
Bianca (Singapore):
Tja, dat zal wel even wennen zijn om weer terug te zijn in Nederland, na al die geweldige reisavonturen! (en voor mij wordt het wennen dat ik geen wekelijks verhaaltje heb om naar uit te kijken ;) )
Ik hoop dat jullie een goede terugreis hebben gehad en geniet van het thuis zijn met jullie familie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
