Kanchanaburi, Damnoek Saduak, Ayuthaya en Bangkok

Thailand is dat het niet alleen het land van de glimlach, maar ook van de flaporen. Vooral als je er op gaat letten valt pas op hoeveel mensen hier flaporen hebben. We vermoeden dat het een schoonheidsideaal is, immers boedha en de koning hebben ze ook.

De Koning, daar hebben we het nog niet over gehad. Terwijl hij toch echt ruimschoots aanwezig is. Op elke wand hangt een foto, er staan enorme reclame borden en half Thailand loopt met gele t-shirts ter ere van zijn 80-ste verjaardag. (Geel omdat de koning op maandag is geboren.) We vragen ons af hoe het voor de koning zelf is om op elke hoek zijn eigen foto tegen te komen. Maar misschien moeten we maar niet teveel vragen stellen, want dat is hier ongewenst.

Daarom over op onze reiservaringen:

Over Kanchanaburi had Rinus de vorige keer in zijn reactie al een tipje van de sluier opgelicht. De stad is vooral bekent vanwege de brug over de rivier Kwai en de spoorweg van Birma naar Thailand die de Japaners tijdens de Tweede wereldoorlog in noodtempo hebben aangelegd. Daarbij zijn heel veel doden gevallen onder de krijgsgevangenen en de Aziatische contractarbeiders. Er wordt wel gezegt voor iedere biels een leven. We kennen vooral de verhalen van de krijgsgevangenen. Die waren al erg. Bedenk dan dat meer dan 80% van de doden van Aziatische afkomst was (met name Birmees en Maleis) en dat hun omstandigheden vaak nog primitiever waren.
Hoewel de begraafplaats, de brug en de spoorweg (wat er van over is) nu een toeristische attractie zijn is het een historische plaats om te zijn en is het bijzonder om met de trein over de spoorlijn te rijden.

In de buurt van Kanchanaburi ligt de beroemde tempel waar de monniken tijgers opvangen en opvoeden (Meindert thanks voor de tip). Het is ooit begonnen met een verweesd tijgertje. Die werd binnengebracht door de lokale bevolking en opgevoed door een van de monniken. Inmiddels hebben ze een heleboel tijgers, en worden ze ook daar geboren. Ze hebben nu plannen de nieuwe welpen zo op te voeden dat ze terug in het wild kunnen.
De getrainde tijgers komen s'middags uit de hokken en dan mag je ze aanraken en foto's met ze maken. Natuurlijk een uitgelezen kans om eens heel dicht bij een tijger te zijn.

Ook zijn we naar het Erewan National Park geweest. Beroemd om zijn watervallen. Een hele tippel in de tropische hitte van Kanchanaburi. Het is boven de 40 graden en vochtig, dat is zo warm dat nu ook Annie haar mobiel het heeft begeven. Het voordeel van die watervallen is dat je af en toe een duik kunt nemen in de watervallen.

Afkoeling was er ook toen we oilfanten gingen wassen. Dat was echt een super bijzonderde ervaring. Na een rit op de olifant kwamen we bij de rivier. Bakje eraf en gewoon op de nek van de olifant de rivier in. De olifant zakt af en toe lekker door de knieen om helemaal nat te worden. Die van Rinus zakte wel erg ver zodat ook Rinus helemaal kopje onder ging, en ja de longen van een olifant zijn iets groter als die van Rinus dus dat duurt dan even voordat je weer boven komt. De olifant van Sandra had er vreselijke lol in om water te spuiten met zijn slurf. Daar kon ie geen genoeg van krijgen, Sandra trouwens ook niet. Maar de verzorger wel dus die liet Sandra lekker in haar eentje op de olifant zitten.

Naar Damnoek Saduak zijn we s'middags vertrokken zodat we de volgende dag s'ochtens vroeg naar de drijvende markt konden. Dit om de toeristenbusjes voor te zijn. De markt was leuk, maar inderdaad een tikkeltje toeristisch. Veel leuker was eigenlijk het plaatsje zelf. Er kwamen overduidelijk maar weinig toeristen verder dan de drijvende markt. (In het grote verouderde hotel zaten maar liefst twee andere mensen). Het was dus een echt Thaise ervaring om de winkeltjes te bekijken, naar de kapper te gaan en straatvoedsel te eten.

De volgende bestemming was Ayuthaya. Eerst met de bus en vanuit Bangkok hebben we de trein genomen. We houden ervan om ons vervoer een beetje af te wisselen. Je ziet met de trein ook gelijk meer van de slechtere wijken van Bangkok. Net als in veel landen loopt het spoor achter de huizen langs.

Ayathaya is de voormalige hoofdstad en staat bomvol met tempels. Ruines van oude tempels (vanaf de 13e eeuw) en opgeknapte tempels die gebruikt worden. We hebben ons dus flink in het zweet gewerkt om al dit prachtigs te zien. Onze ervaring: de ruines zijn prachtig maar het blijft toch het mooist om in tempel te komen waar mensen aan het bidden zijn en allerlei rituelen uitvoeren.
Rituelen zijn vaak ook van praktische aard. Je bid met een bepaalde vraag. Terwijl je bid schud je met stokjes in een koker. Het stokje wat eruit valt heeft een nummer. Dit nummer correspondeert met een briefje dat je opkunt halen. Hierop staat je antwoord.
Als je door de tempels loopt valt ook weer op hoe tollerant de meeste Thai zijn. Zolang je je netjes gedraagt ben je van harte welkom en mag je zelfs foto's maken.
Wat opvalt is dat de Thai zelf ook houden van foto's maken. Lopen we in een van de tempels komen er drie monniken op Jeroen af of ze samen met hem een foto mogen maken. Ze vinden ons soms net zo bijzonder als wij hun.

We zijn nu in Bangkok. De laatste halte voor Annie en Rinus. Daar zijn we nu al twee dagen en dat is eigenlijk nog te kort want er is hier veel te doen. Zeker als je van shoppen houdt zoals Rinus en Annie. Maar dat hebben we natuurlijk niet alleen gedaan. We zijn in het koninklijke paleis geweest. Daar woont de koning niet meer, omdat ie volgens de gids liever een modern gebouw met airco heeft en geef hem eens ongelijk! De gebouwen en de tempels zijn pracht en praal.

Toch is vooral de hectiek wat we zo leuk vinden aan Bangkok. Beetje scheuren met een tuk-tuk, met de metro of de watertaxi. Je hebt hier echt van alles. Van de achterafstraatjes met ratten in Chinatown tot paleizen en supermoderne shoppingmalls. We laten ons een beetje leiden door tips en adviezen van de Thai. Dat betekent vaak leuke ervaringen en soms afzetterij. Het hoort er allemaal bij.

Vandaag was de laatste dag voor Rinus en Annie. We hebben nog een keertje geshopped, van een heerlijke gezichtsbehandeling genoten en een boottocht door de kanalen van Bangkok gemaakt. Alleen een massage staat nog op het programma en dan sturen we ze weer jullie kant op. Het was supergezellig.

Wij gaan morgen weer wennen aan ons eigen budget en plannen maken voor onze verdere reis. Waarschijnlijk gaan weer eerst naar Cambodja want ons visum voor Thailand loopt af over een paar dagen. De rest van Thailand doen we dan later.

Groetjes
Jeroen en Sandra
en natuurlijk Annie en Rinus die nu hun tassen aan het inpakken zijn.

PS. Soms zijn we nog bezig met het bericht terwijl je al een melding hebt gekregen. Dit komt omdat we tussendoor het bericht opslaan zodat Jeroen alvast foto's erop kan zetten. We kunnen dat niet doen zonder dat het zichtbaar is. Soms even geduld dus, Bart!