Lanzhou, Xiahe, Langmusi, Songpan

Laten we beginnen met een paar mensen aan het thuisfront blij te maken. De datum waarop we terugkomen staat vast. Als alles volgens planning gaat landen we maandag 13 augustus om 19.30 uur op Schiphol. We vliegen vanuit Moskou, nadat we met de trein vanuit Beijing zijn gekomen.

Om dit alles voor elkaar te krijgen was nog een heel gedoe. We willen namelijk ook nog uitstappen in Mongolie en Siberie. Het is zelf eigenlijk niet te regelen, daarom doen we het via een reisbureau in Beijing.
Vooral het verkijgen van een Russisch visum is lastig. Dat kan alleen in Hong Kong. We moesten dus ons paspoort naartoe opsturen. Hmmm, daar moet je wel even over nadenken. Maar omdat het de enige mogelijkheid is hebben we de gok genomen en reizen nu dus rond met kopietjes.
Ook het betalen van het reisbureau in Beijing was nog een hersenkraker. Dat moest vooral snel anders verliepen de reserveringen. Wijzelf, Marco, Rinus en uiteindelijk ook Chonghua (een zakenrelatie van Rinus uit Beijing) zijn er zoet mee geweest.

Dit soort dingen regelen klinkt misschien allemaal niet zo spannend, maar het is wel realiteit als je zo lang op reis bent. Het kost soms veel energie, maar vaak kunnen we er ook om lachen. Zo stondt Sandra in het postkantoor van Lanzhou nog een vliegtuig na te doen omdat we graag iets met de luchtpost wilde versturen. Grote hilariteit onder de rest van de wachtende Chinezen. Of het pakketje ooit aankomt is de vraag. The Netherlands kende ze namelijk niet. Holland klonk al iets bekender. De dame achter de balie schreef vervolgens iets op in het Chinees en vroeg aan ons of dat het goede land was. Tja, geen idee natuurlijk. We kunnen alleen het beste hopen.

In Lanzhou waren we met de trein aangekomen vanuit Tibet. Een prachtige 26 uur durende reis. Grotendeels door spaarzaam of onbewoond gebied. Het is een bijzondere treinreis omdat het over zulke grote hoogte gaat. Maar liefst 900 kilometer lang zit je boven de 4000 meter. Om hoogteziekte te verkomen is er voor elke passagier een extra luchttoevoer. Je krijgt daarvoor een slangetje dat je in je neus kunt stoppen. We hadden dat gelukkig niet nodig, we voelde ons prima.

Als je Tibet uit bent betekent dat niet dat je geen Tibetaanse cultuur meer tegenkomt. Het merendeel van de Tibetanen woont namelijk buiten Tibet. Xiahe is zo'n plaatsje. Het is vooral bekent om zijn belangrijke klooster. Wij vonden het bijzonder omdat we daar grote groepen monniken bezig zagen met Chantra's en debateren. Ook prachtige waren de enorme sculpturen gemaakt van jakboter. Het is echt ongelovelijk wat je al niet met zo'n jak kunt doen.(Maar Jeroen zijn favoriet blijft de jaksteak.)

Een andere manier van Tibetaanse cultuur ontdekken we in de plaatselijk "disco". Op initiatief van Joost (reisleider voor motortrails en op dat moment wachtend op de volgende groep) gaan we er samen met enkele andere reizigers uit het Tara guesthouse naar toe. Er worden rondendansen gedaan en er worden liedjes opgevoerd. Als je vindt dat iemand goed kan zingen koop je een wit sjaaltje en ga je die om zijn of haar nek hangen. Na alle optredens wordt er ook nog echt disco gedanst. Het is allemaal afgelopen wanneer enkele dronken mannen ruzie krijgen en twee tafels slopen. De lamp gaat aan en klaar is het feest.

Ook Langmusi is bekent om zijn Tibetaanse cultuur en kloosters. Hier hadden we het geluk om de de hoofdtempel binnen te lopen terwijl ze aan het oefenen waren met traditionele instrumenten. Grote trommels, toeters en op de achtergrond de zware brommende toon van de Lama. Het is donker in de tempel, het ruikt naar jakboter en de hoofdmonnik kijkt streng toe. Enkele te laat komende jonge monniken worden streng toegesproken.

De omgeving rond Langmusi doet een beetje denken aan de Alpen. Een prachtig groen en bergachtig gebied. Er is ook een prachtige kloof. Je kunt daar dagen in lopen als je wilt. Wij houden het op een middag. Op uitnodiging van hun Tibetaanse gids lopen wij en Joost mee met een Sawadee groep.

Onze volgende bestemming Songpan bereiken we met een ingehuurd busje. Het openbaar vervoer is namelijk belabberd op dit stuk en de chauffeur, een monnik, vraagt een heel redelijk bedrag. Onderweg belanden we in de verhuizing van een nomaden familie. Al snel worden we omgeven door jaks, paarden, geiten, de familie en hun huisraad. De monnik beweegt ons busje behendig en al chantra zingend er doorheen.

In Songpan zijn we om paard te rijden. We boeken samen met Joost (die is er dus ook nog steeds bij) een drie daagse trip richting Snow Mountain. Het is een prachtige tocht door de bergen. We maken ons kamp op in een prachtig dal. Er wordt gekookt op open vuur, water vind je in de rivier en de toilet is in de bosjes. S'avonds warmen we ons op bij het kampvuur. Want het is koud, bitter koud. Toch hebben we mazzel met het weer. De dagen ervoor regende het, maar als wij op het paard zitten schijnt de zon. De tweede dag naar Snow Mountain is de mooiste tocht. Maar ook erg lang, ruim 7 uur zijn we onderweg. Zelfs met enkele stukken lopen tussendoor is dat een aanslag op de achterwerk.

Morgen gaan we door naar Chengdu. We hebben nog zoveel plannen voor China. Maar de tijd dringt, over minder dan een maand zijn we thuis.

Groetjes
Jeroen en Sandra