Yangshou en Ping'an

China, de naam van dit enorme land spreekt tot de verbeelding. Het is het land dat voor komt in Kuifje boeken en uitdrukkingen als "van hier tot China". In beide gevallen een metafoor voor verweggistan.

Inmiddels waren wij wel heel benieuwd naar China. In landen als Cambodja, Laos en Vietnam is China overal. De markten bollen uit van de goedkope Chinese producten, de Chinezen leggen electriciteit en wegen aan. Ze investeren in het toerisme en kappen enorme hoeveelheden hout. Zowel het goede als het kwade komt uit China. De inwoners van de kleinere buurlanden lijken zich vaak overwelmd te voelen door dat enorme land dat economisch zo veel sterker is.

Dit overweldigende gevoel wordt al onderstreept als we de grens van Vietnam naar China oversteken. De Chinezen hebben bij de Friendschip Pass zo'n enorm bouwwerk neergezet dat je in eerste instantie denkt bij een paleis aan gekomen te zijn of op zijn minst een vliegveld. We vragen ons af of de Vietnamezen deze poespas wel als zo vriendschappelijk beschouwen.

Naar onze eerste bestemming, Nanning, gingen we met de trein. Dat wij ook met de trein gingen leek voor veel van onze Chinese medepassagiers een attractie op zich. Het is lastig om te beschrijven hoe het voelt als jij daar met je rugzakje aankomt en een hele horde mensen je uitgebreid gaat staan bekijken en bespreken.

Dat laatste verstaan we natuurlijk niks van. Daarbij komt nog bij dat vrijwel alles in het Chinees geschreven is en je dus analfabeet bent hier. Maar eerlijk is eerlijk het gaat tot nu toe best goed. Er is altijd wel iemand die een paar woorden Engels spreekt. Maar ook als die er niet is kom je er wel uit. Als je met de bus wilt roep je een plaatsnaam, er is altijd wel iemand die je de bus aanwijst. Of als je naar de WC wilt hurk je een beetje en maak je met je mond een geluid dat klinkt als plassen. Gegarandeerd hilariteit maar werkt altijd.

In toeristische bestemmingen is taal geen probleem. Yangshou is zo'n plekje. Hoewel het merendeel van de toeristen uit China zelf komt kunnen ze er ook engels. Yangshou is een beetje bizare mix tussen China en de westerse wereld. Dat is nu juist wat de Chinezen zo leuk vinden aan Yangzhou. En als Westerse toerist ben jij een attractie. Je moet niet raar opkijken als je een biertje zit te drinken en er worden foto's van je gemaakt of dat iemand ineens aan je arm hangt zodat ze met je op de foto kunnen.

Chinees of westers, waar alle toeristen in Yangshou voor komen is de prachtige kartsformaties. Je kunt ze op verschillende manieren bekijken. Wij zijn begonnen met een fietstocht door de omgeving. Dat viel nog niet mee want de rivieren stonden door de heftige regeval enorm hoog en sommige bruggetje waren niet bruikbaar. De kaart die we hadden gekregen en de bewegwijzering in het Chinees hielp ook niet echt. Gelukkig maakte we vrienden met 4 Chinezen die de weg konden vragen en zo kwam alles goed.

We waren zowiezo niet alleen. In Yangshou en Ping'an hebben we veel opgetrokken met Sander en Gerda uit Nijmegen. We kwamen ze tegen bij een "lokaal eettentje" en hebben daarna nog veel samen gegeten.

We hebben ook samen gekookt. Met zijn vieren hebben we een kookcursus gedaan. Eerst naar de markt ons vergapen aan wat ze hier allemaal wel niet eten. Daarna zelf aan de slag met dumplings, noedels en biervis. De lerares was zo overenthousiast over de prestaties van Jeroen dat hij misschien zo chefkok had kunnen worden :-)

Overenthousiast zijn we zelf over de luchtballon vaart die we gemaakt hebben. Dit is de manier om de omgeving van Yangshou te zien. Prachtig.

Hoewel er allerlei toeristische busjes naar onze volgende bestemming hebben we die niet genomen. We besloten het te doen zoals we het al ruim elf maanden doen: met het openbaar vervoer. En dat ging geruisloos. We moesten drie keer overstappen maar er was altijd wel iemand die ons even hielp en de wachtijd was nihil.

Het laatste stuk moesten we echter lopen. Het dorpje Ping'an ligt namelijk op de helling van de Longji rijst terrassen. Rijsvelden die wel tot 800 meter hoogte komen. Dit vormt een prachtig uitzicht. Ook fotogeniek zijn de dames uit de Huanglou dorpen met hun ongelovelijk lange haar.
Helaas hebben we ook veel regen gehad in Ping'an. Onze geplande dag wandelen hebben we daarom ingekort. Het was echt zo mistig dat er geen uitzicht was. We hebben dat samen met Gerda en Sander opgelost met een fles Chinese Brandy en een stok kaarten. En zo komt het dat vandaag de zon weer schijnt.

We zijn net aangekomen in Guilin. Onze laatste stop in de Guangxi provincie. Morgen gaan we een lange treinrit maken naar Kunming.

Maar daarover de volgende keer meer.
Groetjes
Jeroen en Sandra